Kolbrún Sjöfn Jónsdóttir, nýútskrifuð frá Háskólanum í Reykjavík með MEd-gráðu í heilsuþjálfun og kennslu, afhenti Íþróttasambandi fatlaðra nýverið eintak af lokaverkefni sínu í náminu. Efnið tengist beint þjálfun og líkamsástandi fatlaðs afreksíþróttafólks.
Verkefnið ber heitið Hentugleiki staðlaðra mælinga til að meta líkamsástand, styrk og hreyfigetu fatlaðs afreksíþróttafólks. Dr. Ingi Þór Einarsson var leiðbeinandi en verkefnið var unnið fyrir ÍF og mælingar voru m.a. í samstarfi við þjálfara á afreksbúðum ÍF.
Verkefnið byggir á rannsókn sem gerð var á 20 þátttakendum sem allir tilheyra afrekshópi Íþróttasambands fatlaðra og æfa sund eða frjálsar íþróttir. Þátttakendur verkefnisins eru með mismunandi fatlanir, bæði líkamlegar og vitsmunalegar, og þreyttu þeir samtals níu próf eða mælingar. Þau próf sem notuð voru í verkefninu voru tvö fínhreyfipróf (12 kubba turn og raða 18 kubbum á spjald), þrjú líkamshreystipróf (armbeygjur, kviðkreppur og uppstökk), þrjár líkamsmælingar (hæð, þyngd og ummálsmælingar) og að lokum FMS-próf sem metur hreyfigetu og -mynstur.
Niðurstöður rannsóknarinnar sýndu að mælingarnar sem notaðar voru til að meta líkamsástand, hentuðu íþróttafólkinu vel þrátt fyrir fjölbreyttar fatlanir. Sjónskertir og þroskahamlaðir áttu nokkuð auðvelt með að framkvæma styrktar- og hreyfigetuprófin. Þau próf hentuðu síður þeim sem eru með mikla líkamlega skerðingu en fínhreyfiprófin hentuðu vel þeim hópi. Niðurstöðurnar bentu til þess að aðlaga þurfi þau stöðluðu próf, sem meta styrk og hreysti, að þeim sem eru með meðalmikla til mikla líkamlega skerðingu. Að lokum sýndu niðurstöður mælinganna að afrekshópur Íþróttasambands fatlaðra samanstendur af íþróttafólki í mjög góðu líkamlegu formi.
