Ólafur Ólafsson — Kveðja

Jarðarför Ólafs Ólafssonar, formanns íþróttafélagsins Aspar fór fram í kyrrþey föstudaginn 6. september sl. Stórt skarð er höggvið í íþróttahreyfingu fatlaðra og Olla okkar er sárt saknað.

Minningargrein birt í mbl föstudag 6. september 2024

Fall­inn er frá ein­stak­ur maður, hann Olli í Öspinni, Olli okk­ar allra. Allt hans líf ein­kennd­ist af þeirri líf­sýn að verða að liði og skapa ham­ingju, gleði og tæki­færi fyr­ir aðra.

Ómet­an­legt, óeig­ingjarnt og ein­stakt lífs­starf í þágu íþrótta fatlaðra verður aldrei fullþakkað. Því­lík veg­ferð, en nú er komið að kveðju­stund.

Sem formaður íþrótta­fé­lags­ins Asp­ar var hann vak­inn og sof­inn yfir vel­ferð iðkenda og heim­ili fjöl­skyldu hans varð heim­ili þeirra. Öll fjöl­skyld­an tók þátt í starfi fé­lags­ins og Öspin átti sinn stað í hjarta þeirra allra.

Olli varð snemma öt­ull liðsmaður Íþrótta­sam­bands fatlaðra, tók virk­an þátt í starfi nefnda og ráða ÍF og vann af krafti að fram­gangi bocciaíþrótt­ar­inn­ar á Íslandi. Hann sat í stjórn ÍF 1982-1984 og í stjórn Special Olympics á Íslandi frá 1990. Ávallt boðinn og bú­inn til aðstoðar. Hans mikla brautryðjand­astarf á sviði íþrótta fatlaðra bygg­ist ekki síst á því að í hvert skipti sem til­boð kom að utan til ÍF um ný tæki­færi eða ný mót var Olli til­bú­inn að stíga ný skref, setja á fót nýj­ar grein­ar og gefa færi á fleiri tæki­fær­um. Sá eld­móður og sú ein­læga gleði sem fylgdi Olla í starfi hans að fram­gangi íþrótta fatlaðra kveikti neista og dró aðra með í verk­efn­in. Eng­inn kunni bet­ur að fagna og gleðjast og njóta upp­lif­un­ar í hita augna­bliks­ins. Að fylgj­ast með Olla á opn­un­ar­hátíðum Special Olympics þegar keppt var um fal­leg­asta pinn­ann eða þegar horft var á kepp­end­ur njóta sín í íþrótt­a­starf­inu, þá var Olli him­in­lif­andi glaður og ánægður. Hann gladd­ist yfir hverju skrefi sem iðkend­ur tóku og fylgdi þeim eft­ir af mik­ill alúð. Olli var í stjórn­enda­hlut­verki sem formaður Asp­ar en hans hlut­verk var að stór­um hluta bak við tjöld­in, í grasrót­ar­starf­inu og að aðstoða iðkend­ur á all­an hátt. Sama gilti þegar hann gegndi far­ar­stjóra- eða þjálf­ara­hlut­verki á mót­um ÍF er­lend­is, þar var hann liðsmaður í hverju verk­efni.

Hann hlaut ýms­ar vegtyll­ur og viður­kenn­ing­ar á lífs­leiðinni sem var sann­ar­lega verðskuldað. Það gladdi hann að finna að starf hans væri metið og hann vissi að öll at­hygli sem tengd­ist íþrótta­fé­lag­inu Ösp gæti skapað mögu­leika á aukn­um stuðningi. Vak­inn og sof­inn yfir öllu sem gæti aukið veg­sæld fé­lags­ins hans allt fram á síðasta dag.

Það er heiður að hafa fengið að kynn­ast og verða sam­ferða slík­um öðlingi og brautryðjanda og hans verður sárt saknað. Saga íþrótta fatlaðra á Íslandi, sem Olli tók virk­an þátt í að skapa, er for­senda framtíðar­verk­efna og nýrra tíma í íþrótt­a­starfi fatlaðra.

Und­ir­rituð er þess ævar­andi þakk­lát að Olli varð mín hægri hönd þegar ég mætti til starfa hjá ÍF og gegn­um árin hafa skap­ast ógleym­an­leg­ar minn­ing­ar um stór­kost­leg­ar sam­veru­stund­ir og skemmti­leg verk­efni með góðum fé­lög­um og vin­um.

Íþrótta­sam­band fatlaðra og Special Olympics á Íslandi standa í mik­illi þakk­ar­skuld við Olla okk­ar sem nú hverf­ur á braut til nýrra verk­efna. Blessuð sé minn­ing góðs vin­ar og fé­laga.

Inni­leg­ar samúðarkveðjur til Helgu, Óla og fjöl­skyldu og vina Olla.

F.h. stjórn­ar og starfs­fólks Íþrótta­sam­bands fatlaðra,

Anna Karólína Vil­hjálms­dótt­ir (Anna Lína).